Γράφει η Δασκάλα Ελένη Ζαφειριάδου:
“Σήμερα, ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω λίγο καλύτερα κάποια από τα προσφυγόπουλα του σχολείου μου. Να μάθω λίγο, όσο μπορούμε να συνεννοηθούμε με τα αγγλικά και τη νοηματική, από τα ίδια τις ιστορίες τους. Από πού έρχονται, πώς ήταν στον τόπο τους, πώς ήταν στη Σάμο ή στη Λέσβο που ήρθαν με τις βάρκες. Αν είναι εδώ όλοι οι δικοί τους, πώς τους φαίνεται ο τόπος μας. Να μάθω να γράφω στα φαρσί “καλημέρα”. Σήμερα ένιωσα λίγο πιο πολύ δασκάλα απο τις άλλες μέρες. Τα ευχαριστώ τόσο όσο με ευχαρίστησαν κι αυτά γι αυτή την υπέροχη ώρα μαζί τους. Και τους εύχομαι να γίνουν όσα ονειρεύονται, τα μικρά τους μάτια και οι μεγάλες τους καρδιές, πραγματικότητα“.
Δράττομαι της ευκαιρίας να πω ότι σε ένα κόσμο κανονικό και όχι ιδεατό, αυτό θα ήταν το αυτονόητο… Και όμως φίλοι μου δεν είναι…. Και δεν είναι γιατί αυτή η ευαισθησία, η αξιοπρέπεια, η ευσυνειδησία, το πραγματικό ενδιαφέρον για την ψυχή των ανθρώπων μικρών και μεγάλων χωρίς υποκρισία, δεν είναι πρακτικές που διδάσκονται… Χτίζονται …με την προσωπικότητα, την αγωγή που φέρουμε από το σπίτι μας, τα ενδιαφέροντα μας, την πραγματική δημοκρατική συνείδηση και την κουλτούρα μας.
Δυστυχώς πολύ συχνά βλέπουμε post, ανεβασμένα από κάποιο άνθρωπο, το ένα να δείχνει ένα παιδάκι αποστεωμένο από την πείνα την κακουχία και την συμφορά που χτυπά τον τόπο που έτυχε να γεννηθεί, και την άλλη μέρα ο ίδιος ή κάνει like σε άλλους …ή να αναπαράγει εικόνα που λέει με αγανάκτηση, ότι κάθε προσφυγόπουλο «κοστίζει» τόσο στην Ελλάδα… ή ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε την πίστη μας….την αυθεντικότητα του Λαού μας…. τα ήθη και τα έθιμα μας κ.λ.π.
Δηλαδή να μυξοκλαίμε για τη δυστυχία, την πείνα, την αθλιότητα τους άδικους πολέμους , τα παιδιά , τις μανάδες που πνίγονται στις θάλασσες προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον πάσης φύσεως δήμιο που τους κυνηγά, αλλά, μακριά από μας… από τα σχολειά μας, από τις παιδικές χαρές, από τη ζωούλα μας, από τον τόπο μας…
Φίλοι μου, αυτό δυστυχώς λέγεται υποκρισία!!!
Πολλές φορές δεν φταίμε απολύτως εμείς, παρασυρόμαστε από τα διάφορα σκοτεινά μισαλλόδοξα «κοινωνικά δίκτυα» που απλώνονται ύπουλα και μας παρουσιάζουν κίνδυνους ανύπαρκτους … για την καθαρότητα της φυλής (έλεος!! πια με τη έκφραση αυτή μόνο Χίτλερ θυμίζει σε υγειές μυαλό), την διάλυση του έθνους μας κ.λ.π.
Το έθνος, τα ήθη και τα έθιμά μας, η γλώσσα μας, δεν διαλύθηκε στο πέρασμα τόσων αιώνων μέσα από άπειρες κατακτήσεις, σκλαβιές (400 χρόνια τουρκοκρατίας) επιρροές άλλων εθνικοτήτων που επέλεξαν για πατρίδα τους την Ελλάδα. Πόσο μάλλον από ανθρώπους που βρίσκουν προσωρινά καταφύγιό σε μια ελεύθερη χώρα, τη χώρα μας. Τα ήθη και τα έθιμά μας οι χοροί τα τραγούδια μας και γενικά η Ελληνική κουλτούρα είναι απολύτως ανθρωποκεντρική αφού είναι εμπνευσμένα από την αγάπη την αλληλεγγύη τη φιλοξενία, τον έρωτα, την τρυφερότητα την ομορφιά αλλά και το τον πόνο …Αυτά δεν αφορούν γενικά τον Άνθρωπο…;
Συμφωνώ απόλυτα ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το τεράστιο πρόβλημα της οικονομικής μετανάστευσης ή αυτό, των κάθε είδος προσφύγων, πολέμου, απολυταρχικών καθεστώτων κ.λ.π. Υπάρχει λύση άραγε…ποιος ξέρει…που πότε και αν….
Αλλά αυτό ας μη γίνεται εμπόδιο στο να αφουγκραστούμε τις ψυχές, να σφίξουμε εγκάρδια ένα χέρι, να μοιραστούμε ένα χαμόγελο, να φερθούμε απλά και πολιτισμένα…. Κανενός είδους διαφορετικότητα δε ζητάει τίποτα παραπάνω.
Καίτη Λαγωνικάκου
Πρώην Πρόεδρος Ε.Σ. Νέας Μάκρης
